در هر کشور آباد و امن و با ثباتی، پولیس و ارتش ملی جایگاه ویژه و حایز اهمیتی دارد چه برسد به افغانستانی که هنوز با ناامنی و بی ثباتی و ویرانی دست به گریبان است؛ لذا توجه خاص و حمایت همه جانبه ی حکومت مرکزی از پولیس و اردوی ملی ضروری می نماید.
متاسفانه بی توجهی ها، کم لطفی ها و حتی برخی مانع تراشی ها بر سر راه نظامیان و نیروهای امنیتی در کشور موجب شده است که این قشر در معرض بیشترین آسیب های مالی، جانی و روانی قرار بگیرند و تلفات زیادی از درون خود داشته باشند.
کشورهای همسایه، منطقه و غرب از این غفلت حکومت سود جسته اند و با رخنه و نفوذ در لایه های امنیتی و نظامی اعم از پولیس و اردوی ملی نهایت استفاده را به نفع خود می برند به نحوی که روزنه ی ارتش، مأمن جاسوسی ها و مداخلات بیگانگان شده است.
در همین راستا، به گزارش فرماندهی نیروهای امریکایی و به نقل از جان نیکلسون بیش از 900 نظامی افغانستانی در ماه گذشته ی میلادی کشته شده اند که با توجه به حضور ناتو و وعده ی تعلیم و تجهیز و تمویل اردوی ملی، رقم بسیار بالا و ضربه ی تکان دهنده ای بر پیکر ارتش ملی است.
این درحالی است که این تعداد کشته و بیشمار زخمی و مجروح ارتش ملی بیشتر از ناحیه ی بی اعتنایی و تبعیض های ارگ آسیب دیده و متضرر شده اند تا نبرد جنگ مستقیم با طالبان؛ همچنین بیش از نیمی از ولایات کشور به آشوب کشیده شده و مهندسی جنگ در دست مخالفان مسلح است.
شدت نفوذ فساد، ناملایمات داخلی، مزدوری برای خارجی ها و تبعیض در پوسته های امنیتی به حدی است که جنرال امین الله امرخیل فرمانده امنیه ی پولیس غزنی را به نشانه ی اعتراض به استعفا واداشت اما بازهم جوابی از جانب حکومت مرکزی به گوش نرسید.
با تمام این تفاسیر و نظر به نقش فعال ترکیه، شوروی، هند، چین و امریکا که هرکدام مهره های خود را از لایه های مختلف پولیس و اردوی ملی گلچین می کنند و در نقاب دوره های آموزشی در داخل کشور خود تعلیم می دهند و سپس به نظام امنیتی افغانستان تزریق می کنند باید هشدار داد که نظامیان کشور را دریابید وگرنه موریانه های فعال خارجی بلای جان سیستم دفاعی کشور خواهند شد.